روزهای انقلاب و تولد نخستین کانون بانوان انقلابی کن

همشهری آنلاین- سمیرا باباجانپور: پایگاه اصلی زنان انقلابی کن در خانه محمدعلی تیشه‌دار بود؛ خانه بزرگی که در سه‌راه کن و محله غریب‌آباد قرار داشت.

خواندنی‌های بیشتر را اینجا دنبال کنید

زهرا درویش، از مبارزان انقلابی محله کن، که اکثر برنامه‌ریزی‌های سیاسی، جلسات سخنرانی و راهپیمایی زنان محله را مدیریت می‌کرد می‌گوید: «خانه آقای تیشه‌دار بزرگ بود و ازآنجایی‌که ایشان و همسرشان نیز از مبارزان انقلابی بودند ما این خانه را برای فعالیت‌هایمان انتخاب کردیم. آن روزها ۱۷ سال بیشتر نداشتم ولی وقتی فعالیت‌های انقلابی پدر و برادرم را می دیدم دلم می‌خواست من هم بتوانم کاری کنم. زنان محله کن به دلیل روحیه مذهبی‌شان خیلی زود وارد مبارزات سیاسی و فعالیت‌های انقلابی شدند.

آن روزها شهید عباسعلی ناطق نوری کلاس‌های درس قرآن در محله کن و باغ فیض برگزار می‌کرد. در حقیقت این کلاس‌ها به‌نوعی جلسات سیاسی هم بود. او وقتی متوجه علاقه بانوان کن به مبارزات انقلابی شد این جلسات را برای زنان نیز برگزار کرد. من با وجود سن کمی که داشتم مسئول هماهنگی جلسات بودم. اکثر جلسات خانگی قرآن و احکام را مدیریت می‌کردم تا همه زنان محله‌های کن بتوانند در کنار این جلسات با اندیشه‌های امام خمینی (ره) و انقلاب آشنا شوند.

آن روزها در مدرسه دخترانه فرحناز پهلوی شهر زیبا که الآن مدرسه سمیه است درس می‌خواندم. همیشه انشاهایم را با موضوعات سیاسی و انقلابی می‌نوشتم. سخنرانی‌های شهید ناطق نوری را برای بچه‌ها زمزمه می‌کردم. یکی از مهم‌ترین فعالیت‌هایم در محله کن راه‌اندازی کتابخانه بود. در همان خانه آقای تیشه‌دار کتابخانه راه‌اندازی شد. کتاب‌ها را موضوع‌بندی کردیم که بیشتر برای نوجوانان و جوانان بود. بسیاری از کتاب‌ها را مخفیانه جا به جا می‌کردیم.»

بانو درویش از روزهایی یاد می‌کند که زنان محله اعلامیه می‌نوشتند: «دستگاه کپی نبود. اعلامیه‌ها را می نوشتیم. بعضی شب‌ها مردها کشیک می‌دادند و ما اعلامیه‌ها را پخش می‌کردیم. بعد از انقلاب در همان هفته‌های نخست، دختر امام به کن آمد و طی جلسات سخنرانی زنان را برای انجام فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی تشویق می‌کرد. حالا باید بعد از مبارزه به فکر توسعه فرهنگی و اجتماعی می‌بودیم. همان روزها به‌عنوان معلم فعالیت می‌کردم. برای نخستین بار طرح نهضت سوادآموزی اجرا می‌شد که به نام طرح اکابر معروف بود. من نخستین کلاس‌های اکابر کن و روستاهای اطراف را راه‌اندازی کردم. بعدازآن نخستین کانون انقلابی زنان کن را نیز افتتاح کردیم که در روزهای دفاع مقدس پایگاه فعالی برای پشتیبانی جبهه بود.»