خیابانی به افتخار دکتر قریب؛ پدر طب کودکان ایران
همشهری آنلاین – سیدسروش طباطباییپور: یکی از این مکانها خیابان دکتر محمد قریب در ضلع شرقی بیمارستان امام خمینی(ره) تهران است، جایی در منطقه شش تهران که با یکی از قدیمیترین بلوارهای ایران، یعنی بلوار کشاورز تهران تقاطع دارد و نامش ما را به یاد بزرگمردی میاندازد که برای سلامتی کودکان کشورش قدمهای مهمی برداشت.
بیشتر بخوانید:
برای کشورتان مفید باشید
به مناسبت اول بهمن، سالروز درگذشت دکتر محمد قریب، این طبیب جسم و جان کودکان ایرانی در دنیای غریب وی گشتی میزنیم.
خیابان قریب کجاست؟
از دهه۱۳۲۰ شمسی و بعد از تأسیس بیمارستان هزارتختخوابی که بعد از انقلاب بیمارستان امامخمینی(ره) نامگذاری شد، این منطقه اهمیت درمانی ویژهای یافت. البته در آن روزگار، این محدوده هنوز در حاشیه پایتخت قرار داشت و بعد از عملیات عمرانی بلوار کشاورز در دهه۱۳۳۰ شمسی که نهر کرج هم از میانش عبور میکرد، این منطقه به تفرجگاهی باصفا برای پایتختنشینان تبدیل و بهخصوص آخر هفتهها پای تهرانیها به این محدوده بیشتر باز شد. با تأسیس نخستین بیمارستان تخصصی کودکان در ساختمانی همجوار با بیمارستان هزارتختخوابی در دهه۱۳۴۰ شمسی، اهمیت درمانی این منطقه چند برابر شد و نام خیابان مجاور بیمارستانی که دکتر محمد قریب هم در تأسیس آن سهمی بسزا داشت به افتخار این پزشک کودکان، دکتر محمد قریب شد.
دکتر قریب که بود؟
زمانی که علم پزشکی در حوزه کودکان در اروپا پیشرفت کرده بود، دکتر محمد قریب توانست بالاترین نشان افتخار کشور فرانسه، یعنی «لژیون دونور» را از آن خود کند. برای شناختش همین قدر کافی است که به توصیههای او به شاگردانش توجه کنیم که میگفت: «شما که قرار است پزشک کودکان شوید، همیشه موقع معاینه و معالجه سعی کنید که بچهها را مثل فرزندان خود بدانید و دلسوزانه برایشان کار کنید، همانطور که یک پدر نگران سرنوشت کودکش است.» او از نخستین متخصصان طب کودکان در ایران بود که علاوه بر تربیت پزشکان فراوان، توانست دانش نوین پزشکی کودکان را در ایران بنیان بگذارد. او همراه با دکتر حسن اهری نخستین بیمارستان تخصصی کودکان را در ایران تأسیس کرد، بیمارستانی با نام «مرکز طبی کودکان تهران» که در ضلع جنوب شرقی بیمارستان امامخمینی(ره) و در خیابان دکتر محمد قریب کنونی واقع شده و اکنون آنجا را قطب علمی طب کودکان کشور و جامعترین مرکز آموزشی، درمانی و پژوهشی بیماریهای کودکان میشناسند. او از سال۱۳۴۹، یعنی پس از مرگ دکتر اهری تا لحظه مرگش در سال۱۳۵۳ رئیس این بیمارستان بود و به همین دلیل، نام خیابان همجوار با این بیمارستان را به یاد او دکتر محمد قریب گذاشتند.
جنبههای دیگر
روی سنگ قبرش که در قبرستان شیخان قم است، نوشتهاند که عمر او آمیخته با علم، تقوا، شرف و عزت بوده. درواقع او حین تلاشهای علمی خود در حوزه پزشکی و تربیت دانشجو، فعالیتهای سیاسی و اجتماعی فراوانی هم داشت و برای به دست آوردن عزت سرزمینش از هیچ تلاشی فروگذار نکرد. برای نمونه پس از واقعه ۲۸مرداد سال۱۳۳۲، امضای بیانیهای علیه حکومت پهلوی توسط او و ۱۰تن دیگر باعث اخراجش از دانشگاه شد. تلاشهای دکتر قریب برای ارتقای سلامت کودکان و ابداع روشهای نوین علم پزشکی آنقدر پررنگ است که او را پدر طب اطفال ایران میدانند. خیابان دکتر محمد قریب از شمال به خیابان باقرخان و از جنوب به خیابان آزادی میرسد.
آیت الله مرعشی نجفی برای دکتر قریب نماز میت خواند